Günümüz ilişkilerinde ayrılığın ve yalnızlığın giderek daha fazla görünür hale gelmesi, erken dönem ayrılık deneyimlerinin psikanalitik açıdan yeniden tartışılmasını gerekli kılmaktadır. Bu metinde ayrılığı sadece kayıp olarak değil, insan yavrusunun doğumdan yetişkinliğe uzanan bir olma, farklılaşma ve ayrılmaya giden özne olma yolcuğu psikanalitik kuram çerçevesinde incelenmiştir. Çocuklukta ben ve öteki ayrımı ve öznelleşme sürecinin kliniğe yansımaları ve nasıl çalışıldığı tartışılmıştır.

Bu Yazı “Türkı̇ye’dekı̇ Göçmenlerde; Adaptasyon, Çok Kültürlü Kişilik, Travma Sonrası Büyüme Ve Ruhsal Belı̇rtı̇ler Arasındakı̇ İlişkinin İncelenmesi” başlıklı tez çalışmasının özetidir. 

Bu metinde, kayıplarla dolu bu yolculuğun herkes için biricik ve özel bir deneyim olduğunu hatırlayarak, nesnel bir çalışmadan çıkan sonuçlarla mümkün olduğunca bu öznel süreci anlamaya çalışacağız.